Jîyan li Alîyekî, Rê li Alîyê din

Dengê bilûra bayê di guhan da ye.

Rêwîyek bi dilekî tijî evin dikeve ser rê

Bi lingên xwe yên westiyayî, şopan li pey xwe dihêle.

Ev rê di demên berê da bûye şahidê gelek deman.

Şopên bîranînên winda, bîranînên xemgîn.

Lê rêwî dimeşe, tenê bi pêş ve dimeşe

Helwesta wî bi berxwedanê ye û dilê wî tijî hêvî ye.

Li serê çîyayan stêrk bi rêwîyan ra ne,

Şînîya deryayê û strana bayê di guhên te de ne.

Bişirînek dikeve ser lêvên te,

Di ronahîya dilê xwe da tîrêjeke hêvîyê di destên xwe da digirî.

Wê carekê serdana van erdan kiribû,

Bêhn hê jî tezebûna bîranînan diparêze.

Êşa dil û agirê evînê di hundurê xwe da dişewitînî,

Demekê evîndar bû ew, niha li pey bîranînan e.

Dibe ku ev rêwî di rê da bi çarenûsa xwe ra rû bi rû bimîne,

Ew bi nezanî rêyên stirî yên evînê hildibijêre.

Lê ew bi wêrekî, bêserûber û bêserûber pêşve diçe,

Gavên xwe diavêje, dikeve nav sîyên mij ên berê.

Rêwîtîya bêrêwî, dibe ku jîyan bi xwe be,

Nepenî, heyecan, carinan jî dijwarî.

Lê ev rêwî hêvîyê di dilê xwe da digerîne,

Hate vê dinyayê û yê biçe, lê ew ê şopa xwe li her derê bihêle.

Di dilê xwe da mîna Arjen Arî  xemgînî û îsyanê hildigire.

Rêwiyeke ku her kêlîya jîyanê bi helbestê direqisîne.

Bi çavê dil dinêre, bi dilê xwe dinyayê hîs dike,

Û di pirtûka bîranînan da bi peyvên xwe dimîne.

Bawer Agirî